Idąc przez miasto nie mogłem przestać o niej myśleć. Czy ja się... Zakochałem?- Pytałem się w myślach łapiąc się za głowę. Nagle na drugiej stronie ulicy zobaczyłem Rene z jej psem. Od razu zmieniłem się w cień, przeleciałem na drugi koniec ulicy i zmieniłem się z powrotem w człowieka stojąc za nią.
-Hej Rene. -Powiedziałem strasząc ją.
Rene od razu odwróciła się w moją stronę i zaczęła się na mnie drzeć.
-Wiesz jakie ja mam przez ciebie kłopoty?! Brat wyczuł ode mnie twoje perfumy i chce żebym mu się jakoś wytłumaczyła! W dodatku sąsiedzi widzieli jak wyskakujesz przez moje okno i pewnie mnie teraz obgadują!
-Coś jeszcze? -Zapytałem ją uśmiechając się i lekko nad nią nachylając.
Rene tupnęła ze złości nogą, co dość słodko wyglądało, po czym poszła dalej w swoją stronę.
-No ej, nie obrażaj się!
-To idź, i to jakoś odkręć!
Pomyślałem przez chwilę po czym zacząłem iśc w stronę jej domu.
-Spoko, ale za nic nie biorę odpowiedzialności!
Rene zastanowiła się chwilę, po czym od razu mnie zatrzymała.
-To ja już wolę sama coś wymyśleć... -Powiedziała z opuszczoną głową, ciągnąc mnie za ramie w drugą stronę.
-To jaki masz pomysł? Bo ja już mam.
-Twoje pomysły do niczego się nie nadają. Daj mi tylko pomyśleć...
<Rene? Brak weny .-. >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz